Ο Αυστριακός τεχνικός εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου θα καθίσει αύριο για τελευταία φορά στον πάγκο της Ατρομητάρας δεδομένου ότι οι συζητήσεις με τη Νυρεμβέργη είναι πολύ προχωρημένες και ο ίδιος τζέντλεμαν μάλιστα με τα όλα του ενημερώνει συνεχώς την ομάδα.

Από εκεί και πέρα αν φύγει ο Κάναντι γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει και το αντίθετο ενδεχόμενο βάσει πιθανοτήτων, αν είναι να βάλω σε ζυγαριά τα συναισθήματα της χαράς και της λύπης, προσωπικά θα ...πάω με τη χαρά.

Σίγουρα κανείς μας δεν θέλει να φύγει από τον Ατρόμητο ο Κάναντι και όλοι θα θέλαμε να μείνει στην ομάδα. Και από αυτή την άποψη ναι θα στενοχωρηθούμε.

Προσωπική μου γνώμη είναι όμως αν σκεφτούμε ότι από τον Ατρόμητο  του Στολίγκα, του Κορωνέλλου, του Κόβη, του Τζανετουλάκου και με όλο το σεβασμό για την προσφορά τους στην ομάδα, άλλωστε είναι όλοι τους  αγαπημένα μου πρόσωπα γιατί τους έζησα  από το '87 και μετά, πηγαίνουμε τώρα στον Ατρόμητο του Κάναντι και ουσιαστικά του κάνουμε μεταγραφή στο εξωτερικό ναι είμαι πολύ χαρούμενος. Και θα είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα μου που μετά από τόσες μεταγραφές παικτών κάνει τώρα και μεταγραφές προπονητών.

Άγνωστος ήρθε στην χώρα μας ο Κάναντι. Κανείς δεν τον ήξερε. Μόνο ο Αγγελόπουλος που τον τσίμπησε μέσα από εκατοντάδες βιογραφικών και τον επέλεξε και ο Σπανός που δέχθηκε την εισήγηση δικαιούνται για να ομιλούν. Κανείς άλλος!.

Μετά από δύο χρόνια λοιπόν ο Κάναντι φεύγει (;) από την Ελλάδα καταξιωμένος. Λατρεύτηκε από τους φιλάθλους του Ατρόμητου, όλη η φίλαθλη Ελλάδα υποκλίθηκε στη δουλειά του, μεγάλωσε σαν προπονητής και μαζί του καταξιώνεται  ακόμη περισσότερο στην Ευρώπη και ο Ατρόμητος.

Τι πιο τέλειο. Κι επειδή πάντα ένας άνθρωπος πρέπει να ανοίγει τα φτερά του φαίνεται ότι ήρθε η ώρα για τον Κάναντι να κάνει το άλμα στη Γερμανία. Και σε ένα - δύο χρόνια πολύ πιθανόν να τον καμαρώνουμε στα γήπεδα της Μπουντεσλίγκα και να λέμε ότι αυτόν τον προπονητή εμείς τον αναδείξαμε, εμείς τον φθάσαμε εκεί.

Περηφάνεια λοιπόν και χαρά αν τελικά φύγει, και όχι λύπη. Αν φύγει....