Ο σεβασμός δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται και εμπνέεται! Ένα από τα πρόσωπα «κλειδιά» με μεγάλη προσφορά στον Ατρόμητο off camera από το 2005 κι εντεύθεν είναι η Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Κάτια Κοξένογλου η οποία παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο www.atromitistas.gr και μίλησε για όλους και για όλα:

Το κείμενο και η συνέντευξη έχει ως εξής:

Είκοσι χρόνια στο ποδόσφαιρο και δεκατέσσερα χρόνια στον Ατρόμητο. Είναι δυναμική, ικανότατη και έχει κατορθώσει όχι απλά να επιβιώνει, αλλά να ξεχωρίζει σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο με την αξία της και την κατάρτιση της. Εχει περάσει από όλες τις θέσεις, οι οποίες στελεχώνουν μία ΠΑΕ, με αποκορύφωμα αυτές της αντιπροέδρου και της διευθύνουσας συμβούλου. Μιλά τέσσερις γλώσσες (αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά και ρώσικα), αλλά γνωρίζει πολύ καλά και αυτή του ποδοσφαίρου. Για όσους δεν κατάλαβαν, ο λόγος γίνεται για την Κάτια Κοξένογλου. Το μυαλό της διοικητικής οργάνωσης της περιστεριώτικης ΠΑΕ. Η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων του Ατρόμητου και η κυρίως η πρέσβειρα του «κυανόλευκου» συλλόγου στα ευρωπαϊκά συνέδρια, στις κληρώσεις, στα σεμινάρια, στις εκδηλώσεις και στις πρωτοβουλίες με κοινωνική προέκταση. Η ίδια… πίνει νερό στο όνομα του Γιώργου Σπανού, διότι την πίστεψε και της έδωσε την ευκαιρία να ανοίξει τα.. φτερά της και αποθεώνει τους συνεργάτες της, αποδίδοντας την εύρυθμη λειτουργία στο «team work» και στην αυταπάρνηση τους. Η Κοξένογλου δεν συνηθίζει να παραχωρεί συνεντεύξεις, αλλά έκανε μία εξαίρεση για τους Atromitistas. Μίλησε μέσα από την καρδιά της στους Γιώργο Κουτσούμπα και Κυριάκο Νταμαδάκη… βροντοφωνάζοντας «Για μένα όταν λένε ''μεγάλες ομάδες'' αντιδρώ γιατί κι εγώ μεγάλη ομάδα είμαι. Και οργανωτικά είμαι μεγάλη ομάδα και αγωνιστικά. Σε αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο πότε δηλαδή θα πούμε τελικά ότι κάποιος είναι μεγάλη ομάδα, όταν τόσα χρόνια βρίσκεται στις πρώτες θέσεις, ότα διεκδικεί τίτλους. Πότε είσαι τελικά μεγάλη ομάδα; Για μένα είναι μεγάλη ομάδα ο Ατρόμητος. Έχει μια καλή διοίκηση, αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες. Ήρθε κρίση οικονομική, ήρθαν προβλήματα κι όμως, αντέχει». Επιπλέον δεν μάσησε τα λόγια της όσον αφορά στην κατάσταση που υπάρχει επί δεκαετίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. «Δεν σε αφήνουν να πάρεις αυτό που αξίζεις. Αν υπήρχαν, λοιπόν, παράγοντες που έβλεπαν το προϊόν διαφορετικά, όπως γίνεται στις άλλες χώρες, θα προστάτευαν το προϊόν και θα το έκαναν ελκυστικό. Όταν δεν σε αφήνουν ούτε στον θεσμό του Κυπέλλου και τα θέλουν όλα, πως θα γίνει ελκυστικό το προϊόν αυτό; Πόσο θα αντέξει και ο κάθε υγιής παράγοντας, αν δεν πάρει κάτι; Τα θέλουν όλα, πρώτες, δεύτερες θέσεις για το Τσάμπιονς Λιγκ, το Κύπελλο για το γόητρο. Έτσι δεν γίνεται ποδόσφαιρο. Δείτε εδώ στην ομάδα πόσες φορές μας έχουν πάρει την μπουκιά απ' το στόμα. Λες 'να ονειρεύομαι, μα πάλι θα φτάσω εκεί και δε θα με αφήσουν'.

Αναλυτικά:

Για τη μακρόχρονη παρουσία της στην ΠΑΕ Ατρόμητος και τις θέσεις από τις οποίες έχει υπηρετήσει την ομάδα και το ποδόσφαιρο:

" Αν θα το πάρουμε από τότε που ξεκίνησα στο ποδόσφαιρο, από τη γραμματεία έχω περάσει από όλες τις θέσεις και χαίρομαι γιατί μπορώ αυτή τη στιγμή να διευθύνω και να αντιλαμβάνομαι όλες τις θέσεις και όλους τους συνεργάτες μου, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να μπορώ να βοηθήσω. Γιατί έχω περάσει νωρίτερα από όλες τις θέσεις, εχω κάνει τα πάντα. Τώρα, βέβαια, είμαι διευθύνουσα σύμβουλος και α' αντιπρόεδρος στην ομάδα. Και υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, ένα κομμάτι που είχα πάντα και το εγχώρια ακόμα".

«Εξελίχθηκα μαζί με την ομάδα και απέδειξα ότι μπορώ»

Για το πως έχει καταφέρει να πρωταγωνιστεί επί σειρά ετών σε έναν παραδοσιακά ανδροκρατούμενο χώρο:

"Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση. Πάντα ήθελα να μιλήσω για αυτό. Μπορώ να πω ότι ήταν σίγουρα μια δύσκολη πορεία για μένα, που ίσως να μην ήταν τόσο δύσκολη για έναν άνδρα. Δηλαδή, εγώ για να κατέχω αυτή τη στιγμή αυτή τη θέση, έπρεπε να αποδείξω πολύ περισσότερα πράγματα από ότι θα έπρεπε να αποδείξει κάποιος άνδρας. Από την άλλη, όμως, θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα ότι αυτός ο χώρος δε μου έχει δείξει εκτίμηση, σεβασμό, με έχει κάνει αυτό που είμαι σήμερα. Και επειδή πάρα πολλοί κατηγορούν τον χώρο μας, με ρωτάνε 'πως μπορείς και είσαι σε αυτόν τον χώρο', θεωρώ ότι ο κάθε χώρος έχει τους καλούς και τους κακούς. Εγώ θεωρώ ότι ήμουν τυχερή. Έχω γνωρίσει πάρα πολλές γυναίκες στον χώρο που έχουν προσόντα, που έχουν αξία, αλλά ίσως δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία για να δείξουν τις ικανότητές τους. Εγω ήμουν τυχερή γιατί βρέθηκα σε ένα υγιές περιβάλλον και μπόρεσα να εξελιχθώ. Θεωρώ ότι εξελισσόμουν μαζί με την ομάδα. Ο πρόεδρος με πίστευε και με βοήθησε. Μου έδωσε την ευκαιρία μου γιατί είναι ένας άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό. Απέδειξα ότι μπορώ. Και χαίρω εκτίμησης στον χώρο. Σίγουρα, όμως, είχαν υπάρξει στιγμές που ήθελα να φύγω. Καταλάβαινα ότι με κοιτούσαν σαν να έλεγαν 'καλά, εντάξει, τώρα εσύ τι έχεις να μας πεις'.  Νομίζω ότι όποιος επιμένει και όποιος αξίζει, κάποια στιγμή θα το πάρει πίσω. Υπάρχουν και άλλες αξιόλογες γυναίκες στον χώρο μας, αλλά δε φαίνονται γιατί είναι πίσω από θέσεις, όπως τις λέω εγώ, φροντίδας. Δηλαδή είναι γραμματέας και είναι πίσω πάντα από έναν άνδρα, αλλά την επιτυχία αυτού του άνδρα την έχει πετύχει μια γυναίκα. Κι έχω γνωρίσει πολλές τέτοιες στον χώρο μας.

«Είμαστε οικογένεια, όλοι κάνουμε

τα πάντα και δεν έχουμε ωράριο»

Σίγουρα παίζει ρόλο το περιβάλλον που βρίσκεσαι, οι συνεργάτες σου. Περικλείομαι από πάνω από όλα καλούς ανθρώπους γιατί υπάρχουν και προσωπικές δύσκολες στιγμές που εκεί χρειάζεσαι και τους συνεργάτες σου. Έχουμε μία πάρα πολύ καλή σχέση, είναι πάρα πολύ οικογενειακή. Ξέρω ότι μπορεί να το λένε πολλοί, αλλά πραγματικά είμαστε σαν οικογένεια, δεν υπάρχει σε μας ωράριο. Δηλαδή, έχουμε ευρωπαϊκό παιχνίδι, είμαστε όλοι μαζί και κάνουμε όλοι τα πάντα. Δεν υπάρχει 'μα εμένα η θέση μου είναι αυτή' και 'γιατί να πάω να κάνω αυτό;'. Δεν υπάρχει κάποιος να πει 'αυτό δεν είναι στην αρμοδιότητά μου', βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα προς τα έξω, της οργάνωσης και της συνεργασίας, γιατί είναι πραγματικά έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν πολύ παραπάνω, που δουλεύουν πολύ και με φιλότιμο. Μπορεί και να μην κοιμηθούμε όταν υπάρχει ευρωπαϊκός αγώνας. Θεωρώ ότι όταν ηγείσαι κάπου και δίνεις εσύ το παράδειγμα και λες 'παιδιά κι εγώ μέσα'. Δε χρειάζεται να λέω τι πρέπει να γίνει. Ξέρουν. Δε χρειάζεται να πω ότι πρέπει να μείνουμε παραπάνω. Το ξέρουν. Αυτή είναι η επιτυχία αυτής της ομάδας. Και μάλιστα αυτό μου είχε σχολιάσει και ο κύριος Κάναντι, ότι μας είδε στο Μπρεστ πόσο πολλοί θέλαμε όλοι να βγει το αποτέλεσμα και του άρεσε πάρα πολύ αυτό. Και μου λέει 'τώρα καταλαβαίνω κάποια πράγματα, τώρα καταλαβαίνω γιατί η ομάδα είναι έτσι, γιατί λειτουργείτε πολύ ομαδικά'. Ούτε εγώ θα μπορούσα να είμαι επιτυχημένη αν οι συνεργάτες μου δε με βοηθούσαν. Μόνος σου δεν κάνεις τίποτα. Η γιαγιά μου μου' λεγε 'το νερό βγαίνει απ' τις δύο πέτρες'. Δεν θεωρώ ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πετύχει κάτι μόνος του. Δεν θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία σε κανένα, αλλά θα σταθώ στον Σπύρο Μπουλούση. Είναι ένα παιδί που δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, αγαπάει πάρα πολύ την ομάδα, γιατί μόνο όταν αγαπάς κάτι, μπορείς χωρίς κούραση να δίνεις τόσα πολλά. Ταιριάζουμε πάρα πολύ, ξέρει πάρα πολύ καλά τι ζητάω, τι θέλω και πως θέλω να βγει το αποτέλεσμα. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί το λέει εκείνος ότι τον εκπαίδευσα σε αυτό και είναι πολύ σημαντικό για τον χαρακτήρα του ότι το σέβεται αυτό και το βλέπω. Ενώ ξέρω ότι είναι καλός, πάντα θα ζητήσει τη γνώμη μου και πάντα θα μου πει 'μα, έτσι με έχεις μάθει'. Είμαι πολύ υπερήφανη που το βλέπω αυτό. Δηλαδή μου αρέσει που μερικές φορές είναι πολύ καλύτερος από μένα σε κάποια πράγματα. Και θεωρώ ότι αυτό είναι και η επιτυχία. Να δίνεις, αυτό που έχεις μάθει και στον άλλον. Και όταν θα λείπω εγώ, να μπορούν να λειτουργούν όλα.. Ξέρω και ότι αν αύριο για κάποιο λόγο δεν θα είμαι πια εδώ, μπορεί να συνεχιστούν όλα. Έχει μπει και στο πνεύμα του τι θέλω. Σαφώς και με τον Γιάννη τον Αγγελόπουλο υπάρχει μια σχέση πλέον συγγενική γιατί με αυτούς τους ανθρώπους ταιριάζουν και οι αρχές μας, οι αξίες μας, το επίπεδό μας. Είναι ο Γιάννης Αγγελόπουλος, η Βάσια Κούτσικου, που από τη δική της θέση προσφέρει πολλά, είναι οι κοπέλες, η Δήμητρα Πλαστήρα και η Βούλα Τσάκα, που με τον δικό τους τρόπο κι εκείνες φροντίζουν τα παιδιά, φροντίζουν εμάς, είναι ο Παύλος Κατώνης που είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Όλοι προσπαθούν να δώσουν κάτι σ' αυτή την ομάδα, αυτό είναι το σημαντικό. Με τον δικό τους τρόπο, όλοι συνεισφέρουν στην επιτυχία. Και θέλω να το πω ότι σέβομαι ότι οι ποδοσφαιριστές φέρνουν τα αποτελέσματα, αλλά υπάρχουν και άλλοι, όμως, που έχουν συνεισφέρει σε αυτή την επιτυχία. Ο Γιώργος Πέτρου απ' το δικό του πόστο, ο Γαλαριώτης που είναι και νέος συνεργάτης, ο Κυριάκος Μαρφαντάς, που έχουμε μία πάρα πολύ καλή σχέση. Και με αυτόν ταιριάζουμε πολύ. Κι εκείνος ξέρει ότι είμαι της λεπτομέρειας και το ακολουθεί γιατί έχει κι ένα πόστο, το οικονομικό, που πρέπει να' μαστε προσεκτικοί. Η Μαρία Αϊβάζη στο λογιστήριο. Όλοι είναι ένα σύνολο. Τον σύζυγο μου δεν τον αναφέρω. Είναι σε ένα πολύ σημαντικό πόστο, αλλά εντάξει, ο Γιώργος έχει κάνει και τη δική του πορεία".

«Χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω για την Ευρώπη»

Για την πιο ευχάριστη στιγμή, την πιο στενάχωρη και το όνειρό της:

"Η πιο στενάχωρη στιγμή ήταν ο υποβιβασμός της ομάδας. Σαφώς, όμως, ακόμα και αυτή την εμπειρία προσπάθησα να τη δω απ' τη θετική πλευρά. Σίγουρα, κάποια λάθη έγιναν και πάντα γίνονται λάθη. Μόνο όταν δεν κάνεις τίποτα, δε γίνονται λάθη. Και τώρα ακόμη μπορεί να κάνουμε. Και σε κάποια πράγματα ο φίλαθλος κόσμος μπορεί να πει 'αυτό δεν το κάνετε σωστά'. Σαφώς και πρέπει να τον ακούσουμε. Από τα λάθη θα μάθουμε. Είχα μάθει με αυτή την ομάδα όλα τα χρόνια στο ποδόσφαιρο να πηγαίνω ψηλά. Σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων, το αντιμετωπίσαμε και ξανά καταφέραμε να ανέβουμε. Τώρα, σαφώς και ο αποκλεισμός από την Ευρώπη, που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να προχωρήσουμε μετά από τόση προσπάθεια, είναι λίγο στενάχωρος. Να παλεύουμε όλοι, να κάνουμε τον αγώνα μας, να πάρουμε έκθεση με συγχαρητήρια από τους παρατηρητές, αλλά τελικά να έχεις πάει σπίτι σου και να μην έχεις προχωρήσει. Την επόμενη μέρα ένιωθα όλη αυτή η κούραση, όλη η προσπάθεια να μην συνοδεύτηκε με την ευχαρίστηση. Όμως, πάλι και εκεί σκέφτηκα ότι ίσως ακόμα να χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω για την Ευρώπη. Κάτι δείχνει ότι λείπει, όπως και το συζητάμε μεταξύ μας όλοι. Είχαμε μια καλή κλήρωση, αλλά κάτι λείπει για το παραπάνω βήμα.

 «Ευγνώμον που είμαι εδώ»

Χαρές μου' χει δώσει πάρα πολλές αυτή η ομάδα. Ανόδους, τελικούς Κυπέλλου, ακόμα και η πρώτη μας συμμετοχή στην Ευρώπη με τη Σεβίλη. Ήταν και κάτι, βέβαια, που με γέμισε πολύ μεγάλο άγχος γιατί είχα μια τεράστια ευθύνη και έλεγα πως θα τα καταφέρω από την κλήρωση κιόλας. Ένιωθα ότι κουβαλούσα ένα ολόκληρο σωματείο μαζί μου και έπρεπε να φανώ αντάξια κατ' αρχήν στην εκπροσώπησή του εκεί. Τότε ήταν πρωταθλήτρια η Σεβίλη, τη φέραμε εδώ, έτρεχα σε ένα γήπεδο, στη Ριζούπολη, που δεν το ήξερα, για μένα η ευχαρίστηση ήταν ότι πήρα μια έκθεση με μηδέν σχόλιο και ένιωθα ότι αυτό το είχα καταφέρει μόνη μου. Ότι φανήκαμε αντάξιοι απέναντι σε ένα τεράστιο σωματείο.

Και οι τελικοί ήταν, φυσικά, μεγάλη χαρά για μένα. Γενικά μου έχει δώσει πάρα πολλές χαρές αυτή η ομάδα. Για αυτό και νιώθω ευγνώμων που είμαι εδώ, σε ένα τέτοιο υγιές περιβάλλον. Ξέρω τι γίνεται αλλού κι αυτό είναι που λέω πάρα πολλές φορές, 'είσαι τυχερή'. Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Νιώθω τυχερή που είμαι εδώ και τη βλέπω μεγάλη αυτή την ομάδα. Είναι πάρα πολλά αυτά που έχει καταφέρει. Για μένα όταν λένε 'μεγάλες ομάδες' αντιδρώ γιατί κι εγώ μεγάλη ομάδα είμαι. Και οργανωτικά είμαι μεγάλη ομάδα και αγωνιστικά. Σε αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο πότε δηλαδή θα πούμε τελικά ότι κάποιος είναι μεγάλη ομάδα, όταν τόσα χρόνια βρίσκεται στις πρώτες θέσεις, ότα διεκδικεί τίτλους. Πότε είσαι τελικά μεγάλη ομάδα; Για μένα είναι μεγάλη ομάδα ο Ατρόμητος. Έχει μια καλή διοίκηση, αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες. Ήρθε κρίση οικονομική, ήρθαν προβλήματα κι όμως, αντέχει. Έχω περάσει δύσκολα, πολύ δύσκολες μέρες εδώ. Κι όμως, ήμασταν εδώ και αντέξαμε και είπαμε 'μπορούμε'. Με στεναχωρεί μερικές φορές. Είμαστε μεγάλη ομάδα, γιατί δεν είμαστε; Μπορεί να πει κάποιος δεν είσαστε για τον κόσμο. Εντάξει, έχουν χαθεί και κάποιες γενιές. Θα γίνει κι αυτό αν είμαστε εδώ. Και να μην είμαι εδώ, εγώ θέλω να βλέπω αυτή την ομάδα να πηγαίνει καλά. Μπορεί αύριο για τον α, β λόγο να μην κάνω στη διοίκηση. Θέλω να πηγαίνει καλά ο Ατρόμητος γιατί θεωρώ ότι έχω βάλει ένα λιθαράκι. Ότι είναι κι αυτό ένα παιδί μου. Δηλαδή, σε αυτή την ομάδα είμαι πριν αποκτήσω τις κόρες μου και θεωρώ ότι έχω ένα μικρό μερίδιο σε αυτή την επιτυχία. Όλοι μας έχουμε. Και για μένα ναι, ο Ατρόμητος είναι μεγάλη ομάδα".

«Αγαπητή ομάδα και σε μη Ατρόμητους»

Για τις κατακτήσεις και την παρακαταθήκη στην ΠΑΕ Ατρόμητος και τους στόχους της:

"Κατ' αρχήν έχουμε καταφέρει να είναι ο Ατρόμητος μία αγαπητή ομάδα και σε φιλάθλους που δεν είναι η ομάδα τους. Για μένα αυτό είναι πολύ μεγάλη κατάκτηση. Επαιρναν τηλέφωνα άνθρωποι που ξέρω ότι δεν είναι Ατρόμητος και είχαν στεναχωρηθεί που αποκλείστηκε ο Ατρόμητος. Ανθρώπους που μου λένε 'εγώ δεν είμαι Ατρόμητος, αλλά αν ήμουν μία ομάδα στην Ελλάδα, θα ήμουν Ατρόμητος'. Αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση. Το να μπορεί να ξεπεράσει ο φίλαθλος τη δική του ομάδα και να λέει 'ναι, αλλά εγώ τη συμπαθώ αυτή την ομάδα', που ξέρουμε για έναν φίλαθλο τι είναι η ομάδα του, θεωρώ ότι έχει καταφέρει ο Ατρόμητος να αγγίξει τον υγιή φίλαθλο και λέει 'είναι μία ομάδα που παίζει καλό, ποδόσφαιρο, βγάζει υγεία, έχει καλή διοίκηση'.  Ακόμα και να μην είμαστε εμείς, αυτό το έχει κατακτήσει πλέον Ατρόμητος. Έχει έναν σεβασμό ο Ατρόμητος, όπου πηγαίνω. Τώρα τον είχε και στο εξωτερικό. Οπότε στη δουλειά αρχίζει και παίρνεις λίγο-λίγο πίσω αυτό που δίνεις.

«Παλεύουμε στο γήπεδο και διοικητικά

λέμε αυτό που πιστεύουμε»

Ο φίλαθλος αντιλαμβάνεται, δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Αντιλαμβάνεται ότι ο Ατρόμητος δεν είναι σε άρματα, ότι έχει πάρει αυτόν τον σεβασμό από μόνος του. Ότι παλεύει μέσα στο γήπεδο, διοίκητικά λέει αυτό που πιστεύει και ακόμη κι αν δεν αρέσει σε κάποιους, θα το πει, κάτι που δεν είναι εύκολο. Για παράδειγμα η στάση που κράτησε η ομάδα στα τηλεοπτικά. Θα μπορούσε να έχει λυγίσει και να τρέξει να πάρει το συμβόλαιο. Αυτό, όμως, πίστευε ο κ. Σπανός για το καλό του ποδοσφαίρου κι αυτό έκανε μέχρι τέλους. Μπορώ να πω ότι εγώ είχα κλονιστεί και έλεγα 'μήπως μείνουμε χωρίς...', αλλά μου άρεσε που έμενε σταθερός στην άποψή του. Όλοι μαζί έπρεπε να είμαστε για το ποδόσφαιρο και μου αρέσει που το πιστεύει αυτό. Μου αρέσει που οι αξίες του ταιριάζουν με τις δικές μου. Ξέρω ότι έχει αξίες, που μπορεί σε αυτόν τον χώρο να σπανίζουν και γι' αυτό είμαι τόσα χρόνια εδώ. Δεν μου έχει ζητήσει ποτέ να κάνω κάτι που είναι ενάντια στις αρχές μου ή να βλέπω ότι δεν συμπεριφέρεται καλά στους εργαζόμενους κι εγώ να πρέπει να ακολουθήσω αυτό. Δεν με έχει βάλει ποτέ σε αυτό το δίλημμα. Είμαι ο εαυτός μου. O Ατρόμητος είναι μια ομάδα με αξίες, δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς ότι δε λέει αυτό που πιστεύει σε όλα τα επίπεδα.

«Να κατακτήσουμε έναν τίτλο»

Είναι σημαντικό για τους ανθρώπους που δουλεύουν σε μία ομάδα να βλέπουν ότι εκεί που δουλεύουν έχουν όραμα. Ναι, μπορώ να πάω στον τελικό, μπορώ να πάω στην Ευρώπη. Το χρειάζεσαι εσύ για να πεις 'ναι, μπορώ να δουλέψω και λίγο παραπάνω γιατί υπάρχει όραμα'. Το έχει και ο προπονητής ο δικός μας τώρα αυτό το 'πάμε όλοι, μπορούμε'. Είμαι τέτοιος άνθρωπος και θεωρώ ότι δεν πρέπει να το βάζεις κάτω, μπορείς να κατακτήσεις αυτό που θέλεις. Εχω μάθει έτσι και πάντα το παλεύω και μ' αρέσει αυτό σε αυτή την ομάδα γι' αυτό και έχω κάτσει τόσα χρόνια. Γιατί κακά τα ψέματα υπήρξαν προτάσεις, όμως μπροστά σε αυτό το 'νιώθω καλά', δεν με θαμπώνει τίποτα για να πω 'θα πάω κάπου αλλού'. Όσον αφορά στους στόχους, έχω λίγο τον καημό με το ευρωπαϊκό. Της αξίζει της ομάδας να πάει λίγο παρακάτω ευρωπαϊκά. Αυτό θα ήθελα να δω. Με αυτό θα έλεγα ότι 'ΟΚ, έχω ολοκληρώσει όνειρο'. Θεωρώ ότι μπορούμε και επίσης, όπως κι αν ακουστεί, ότι και στο πρωτάθλημα θα μπορούσαμε να έχουμε τη δεύτερη θέση. Γιατί όχι; Δεν μας λείπε κάτι. Θα ήθελα να το δω, να είμαι εδώ και να κατακτήσουμε έναν τίτλο. Μπορούσαμε και στο παρελθόν. Θέλω να δω κάτι γιατί το αξίζει η ομάδα. Νομίζω ότι δεν έχει ακόμα όσα έχει δώσει, της αξίζει να πάρει και κάτι παραπάνω".

Για την ανάπτυξη των ακαδημιών της ομάδας:

"Κατ' αρχήν έχουν δαπανηθεί πάρα πολλά χρήματα και για το γήπεδο και για το προπονητικό, τα οποία πάλι στον Ατρόμητο θα μπουν. Αν καταφέρουμε λοιπόν και προχωρήσουμε και λίγο ευρωπαϊκά, ότι χρήματα θα έρθουν στον Ατρόμητο θα φτιαχτούν περισσότερα πράγματα για τις υποδομές, υπάρχουν όνειρα και σχέδια γι' αυτό, αλλά πρέπει να βοηθήσει λίγο και η κατάσταση. Να κάνεις ένα βήμα, να πάρεις κάποια χρήματα, τα οποία σίγουρα θα επενδυθούν. Εδώ δεν πήραμε κάτι και επενδύει. Αν υπήρχαν άλλοι 2-3 σαν τον πρόεδρο θα είχαμε ένα σούπερ ποδόσφαιρο. Αλλά δεν το βλέπουν όλοι έτσι. Μερικές φορές κι εμένα με εκπλήσσουν οι αποφάσεις του. Μπορεί να βάλει πίσω για την ομάδα για το καλό του ποδοσφαίρου, αλλά το αγαπάει.

«Τα θέλουν όλα και δεν μας αφήνουν να πάρουμε τίποτα»

Αν υπήρχαν πιο υγιείς παράγοντες μπορεί να μας αφήναν να παίρνουμε αυτό που αξίζουμε. Αν αγαπούσαν το ποδόσφαιρο. Δεν σε αφήνουν να πάρεις αυτό που αξίζεις. Αν υπήρχαν, λοιπόν, παράγοντες που έβλεπαν το προϊόν διαφορετικά, ότι 'αφήστε κι έναν τελικό να πάρει ο Ατρόμητος', όπως γίνεται στις άλλες χώρες, θα προστάτευαν το προϊόν και θα το έκαναν ελκυστικό. Όταν δεν σε αφήνουν ούτε στον θεσμό του Κυπέλλου και τα θέλουν όλα, πως θα γίνει ελκυστικό το προϊόν αυτό; Πόσο θα αντέξει και ο κάθε υγιής παράγοντας, αν δεν πάρει κάτι; Τα θέλουν όλα, πρώτες, δεύτερες θέσεις για το Τσάμπιονς Λιγκ, το Κύπελλο για το γόητρο. Έτσι δεν γίνεται ποδόσφαιρο. Γιατί είναι πίσω όλα; Γιατί γίνονται οι ξυλοδαρμοί; Γιατί βλέπουν ότι πάνε να χάσουν. Δείτε εδώ στην ομάδα πόσες φορές μας έχουν πάρει την μπουκιά απ' το στόμα. Λες 'να ονειρεύομαι, μα πάλι θα φτάσω εκεί και δε θα με αφήσουν'. Εγώ δεν πιστεύω ότι θα μας αφήσουν να πάρουμε τη δεύτερη θέση. Τουλάχιστον ας μας αφήσουν στο Κύπελλο...".