Ένα πραγματικά πολύ αξιόλογο κείμενο που τονίζει τη όμορφη «διαφορετικότητα» να υποστηρίζεις την ομάδα της πόλης σου συνδυασμένο μέσα από τις αναμνήσεις των σχολικών χρόνων «ανέβασε» η σελίδα κοινωνικής δικτύωσης «Ατρόμητος - Περιστέρι».
Ένα κείμενο που κυρίως πρέπει να το διαβάσουν οι μικροί σε ηλικία περιστεριώτες και αντικατροπτίζει τη διαχρονική στόχευση όλων να είναι ο Ατρόμητος δηλαδή πραγματικά η πρώτη δύναμη στην πόλη.
Το κείμενο αυτούσιο έχει ως εξής: «Δεν θα σταθούμε τόσο στο αγωνιστικό, θεωρούμε ότι η ομάδα έπαιξε σαφώς καλύτερα σε σχέση με το πρώτο ματς, -όχι τέλεια- αλλά καλύτερα από τότε. Η πρόκριση χάθηκε από κάποιο στιγμιαίο λάθος της άμυνας και του τερματοφύλακα, χωρίς να δίνουμε συγχωροχάρτι στον τραγελαφικό διαιτητή. Όμως δεν είναι στη νοοτροπία μας να τα ρίχνουμε σε άλλους.
Από εκεί και πέρα φάνηκε και η ανετοιμότητα της ομάδας κυρίως στο πρώτο ματς. Όμως σε αυτόν τον προπονητή και σε αυτή την ομάδα που μόλις πριν λίγους μήνες μας έκανε να παραμιλάμε και -αρκετούς από εμάς- να θεωρούμε 'αποτυχία' την...4η θέση αξίζουν μόνο ΣΤΗΡΙΞΗ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ.
Κάποιοι απογοητεύονται, κάποιοι ξενερώνουν. Δεν είναι εύκολο να είσαι ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ. Το ξέρουμε καλά, από την εποχή του σχολείου όταν στα δέκα θρανία της τάξης, τα εννιά είχαν ζωγραφισμένα σαπιοτρίφυλλα, δικέφαλες κότες και δαφνοστεφανωμένους μαλάκες. Όμως το δικό μας (εμένα και του φίλου που έχουμε τη σελίδα) είχε πάνω αστέρια και περιστέρια.
Μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους. Όταν πια σκάγαμε και με φανέλες του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ (με τον Κορακάκη και τον Μερίνο για την ακρίβεια) ήμασταν επισήμως από... άλλον πλανήτη. Ξέραμε ότι ο δρόμος αυτός δεν θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, ξέραμε ότι δεν θα δούμε εύκολα διακρίσεις κι επιτυχίες. Όμως δεν πάψαμε να υποστηρίζουμε αυτή την ιδέα. Γιατί μας άρεσε να ξεχωρίζουμε, να μας κοιτούν σαν εξωγήινους, να θεωρούμαστε διαφορετικοί κι αλλοτινοί.
Μας άρεσε να στηρίζουμε την ΟΜΑΔΑ της ΠΟΛΗΣ μας. Και αυτό θα κάνουμε. Και αυτό καλούμε και τα νέα παιδιά της πόλης μας να κάνουνε. Να διαβάσουν, να μάθουν απ' τους παλιούς και να αγαπήσουν αυτή την ιδέα. Τα όνειρα και οι ιδέες δεν έχουν ταβάνι. Μπορεί να ακουστούμε ρομαντικοί ίσως και γραφικοί αλλά επιμένουμε ότι τις καλύτερες μας στιγμές δεν τις έχουμε ζήσει ακόμη! Κι όπως έλεγε και το χθεσινό πανέμορφο πανί των πιο πιστών ακόλουθων της ομάδας των Fentagin: ~TOGETHER-FOREVER~».
