Μας ρωτούσαν να πούμε ένα χρώμα και οι εννιά στους δέκα λέγαμε «κόκκινο» γιατί αυτό έρχεται πρώτα στην σκέψη. Για τον ΓΣΠ τα πρώτα ονόματα που έρχονται στο μυαλό ενός φιλάθλου της ομάδας είναι δύο: Ή Άγγελος θα πεις ή Αργύρης!. Κορωνιός ή Πεδουλάκης και Πεδουλάκης ή Κορωνιός και ας με συγχωρέσουν τα άλλα παιδιά που τίμησαν τη φανέλα της ΓΣΠάρας. Στα μαθητικά μου χρόνια για παράδειγμα με συνάρπαζε ο Παύλος Αραποστάθης. Όχι πως ήταν καμία ταλεντάρα απλά με συνάρπαζε το παιχνίδι του.
Το ίδιο ο Κομματάς, το ίδιο ο Αγιασωτέλης. Αργότερα ο Κουτσουφλάκης. Όταν όμως μιλάμε για ταλέντο μιλάμε ή για Κορωνιό ή για Πεδουλάκη. Με μια διαφορά τεσσάρων χρόνων να τους χωρίζει, του '65 ο Αργύρης, του '69 ο Άγγελος. «Άρρωστοι» και οι δύο με το μπάσκετ, η εξέλιξη τους δεν ξένισε κανένα, το αντίθετο ήταν αναμενόμενη.
Ο Άγγελος είναι παιδί της ανοικτής αλάνας: Της Πρόνοιας. Ταλεντάρα από μικρός, τον έμαθε γρήγορα όλο το Περιστέρι και όλη η Ελλάδα με τις επιτυχίες του ΓΣΠ σε επίπεδο Ακαδημιών. Τον είχε αναλάβει ο προπονητής εκείνος που αποδείχθηκε «μίασμα» για την κοινωνία μας και δεν θέλω ούτε να αναφέρω το όνομα του. Στην εποχή του ήταν όμως «δάσκαλος» του μπάσκετ, άσχετα που αποδείχθηκε ένας παλιάνθρωπος.
Από την Πρόνοια, ο Άγγελος μετακόμισε στο Αιγάλεω και στον Άγιο Ιερόθεο εκεί πανηγυρίσαμε την πώτη μας άνοδο με Μέντζο που έφυγε πρόσφατα και Φώσκολο τον γιο του αείμνηστου σκηνοθέτη Νίκου Φώσκολου, άμα θυμάμαι καλά στην Α1. Μαζί του βέβαια μια πλειδάτα ταλαντούχων παιδιών, Κασουρίδης, Τσαγκόπουλος (παιχτάρα που μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα), Φάσουρας (έφυγε νέος), Γρυλιωνάκης, Γραικός, Τζιάλλας και πολλοί άλλοι που ξεχνώ αυτή την στιγμή.
Ο Άγγελος έγινε μέγας και τρανός και όλοι χαιρόμασταν μαζί του. Και περήφανοι για την πρόοδο του. Έκανε τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ, πήγε στην Εθνική Ομάδα θα μπορούσε να παίξει στο εξωτερικό.
Μεγάλωσε, παντρεύτηκε (αν θυμάμαι καλά είναι μπατζανάκης με τον Αντώνη Νικοπολίδη) έφυγε από το Περιστέρι εγκαταστάθηκε στα Βόρεια Προάστια και μας ξέχασε. Μας ξέχασε ο Άγγελος, έκανε χρόνια να δει από κοντά τον αγαπημένο του ΓΣΠ, το είπε και ο ίδιος άλλωστε.
Μέχρι και δημοτικός σύμ,βουλος είχε βγει με την παράταξη του Θόδωρου Δημητρακόπουλου (πέμπτος σε σταυρούς) όμως την επόμενη μέρα παραιτήθηκε. Και από τότε που είχε μείνει το ερώτημα:«Τότε γιατί έβαλε υποψηφιότητα».
Τελικά φίλοι μου, οι ρίζες ενός ανθρώπου είναι ρίζες που δεν μπορούν να φύγουν από πάνω σου. Γι' αυτό και ο Άγγελος μετά από πολλά χρόνια γύρισε και μπράβο στη διοίκηση.
Με την επιστροφή του το περασμένο Σάββατο γυρίσαμε στο όμορφο παρελθόν. Ο Άγγελος μας γύρισε 35 χρόνια πίσω... Θα είναι πάντα ένας από εμάς, ένας Περιστεριώτης που μας έκανε να χαιρόμαστε, να τον απολαμβάνουμε. Και δεν πειράζει που μας έφυγε, που μας έλειψε. Σημασία έχει ότι επέστρεψε και ευχόμαστε η επιστροφή του να μην είναι προσωρινή, να μην είναι παροδική αλλά μόνιμη. Γιατί είναι αυτός και ο Αργύρης είναι κεφάλαια για τον ΓΣΠ που εμείς αγαπήσαμε και αγαπάμε!
