Ένας άνθρωπος σοβαρός,απλός ,καθημερινός και παθιασμένος για αυτό που τον καταξίωσε, την πυγμαχία. Τολμώ να πώ πως πέρασα πολύ ευχάριστα απο την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα και μου φάνηκε λες και τον γνώριζα χρόνια. Ο Γιώργος Στεφανόπουλος μπορεί να ήταν ένας απίστευτος πυγμάχος στον αγωνιστικό χώρο,αλλά απο ό,τι θα διαπιστώσετε παρακάτω μιλάμε και για έναν πραγματικό πυγμάχο ζωής..έναν οικογενειάρχη με όλη την σημασία της λέξης..!
Ο ίδιος μας μιλάει για τα πάντα..την ζωή του,τα επιτεύγματά του και γενικότερα για τον κόσμο της πυγμαχίας.Δικαίως χαρακτηρίστηκε από τον ελληνικό και διεθνή τύπο ως Ο μεγαλύτερος Έλληνας πυγμάχος, αφού πήρε μέρος σε δύο Ολυμπιάδες, του Λος Άντζελες το 1984, της Βαρκελώνης το 1992 και και του Σίδνεϊ το 2000 (τιμητική πρόσκληση ως εκπρόσωπος του Σ.Ε.Ο.) κέρδισε ασημένιο και χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκούς αγώνες, χρυσό ασημένιο και χάλκινο μετάλλιο σε Μεσογειακούς Αγώνες και τρία χρυσά σε Βαλκανικούς Αγώνες , διακρίσεις που, δυστυχώς για την ελληνική πυγμαχία, δεν κατόρθωσε μέχρι σήμερα να προσεγγίσει κάποιος από τους μεταγενέστερους αθλητές.
Επίσης σε 23 συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις κέρδισε 12 χρυσά, 4 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια. Είναι από τους λίγους πυγμάχους στον κόσμο που αναδειχθεί επί 14 συναπτά έτη πρωταθλητής στη χώρα του. Έχει αναρριχηθεί στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης κι έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης στο kick-boxing. Βρέθηκε αντίπαλος με κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας πυγμαχίας όπως ο Γιανγκ, ο Μαύροβιτς , ο Σαβόν και δεν έχει δεχθεί ούτε μια φορά στην καριέρα του χτύπημα νοκ-άουτ.
Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την Πυγμαχία? Η πυγμαχία ήταν απο τα ωραιότερα αθλήματα,πάντα μου άρεσε πολύ.!Ήθελα να ξεκινήσω πολύ πιο νωρίς αλλά δεν υπήρχαν τότε σύλλογοι.Είχα πάει σε ένα γυμναστήριο τότε που έκανα βάρη,γιατί δεν μπορούσα να πληρώνω και πολλά χρήματα στα γυμναστήρια μιας και τότε ήταν πολλά τα λεφτά. Άκουσα λοιπόν ό,τι στον Πανελλήνιο μπορείς και κάνεις δωρεάν βάρη και μάλλον εννοούσαν τη άρση βαρών ...!Έτσι και ξεκινήσαμε..Πηγαίνοντας στον Πανελλήνιο λοιπόν εντελώς τυχαία μπήκα στην αίθουσα που έκαναν πυγμαχία,όπου είδα το μπόξ.!Μου άρεσε τόσο πολύ,έψαχνα καιρό να βρώ αίθουσα πυγμαχίας αλλά τότε δεν υπήρχε στην Ελλάδα,διότι τότε τα πράγματα δεν ήταν όπως είναι τώρα.Έτσι γράφτηκα και έτσι ξεκίνησα.Όταν ξεκίνησα ήμουν ένας κοντούλης και χοντρούλης,αλλά μετά τα πράγματα άλλαξαν ..το σώμα,η ψύχη,η δύναμη και όλα..Κάμια σχέση το πως είμαι τώρα με το πως ήμουν τότε,αλλά εγώ το έκανα μόνο και μόνο γιατί μου άρεσε πάρα πολύ.!
Ποιός ήταν ο λόγος που κρατούσες ως μυστικό την ενασχόλησή σου με την πυγμαχία και το αποκάλυψες ενάμισι χρόνο μετά, όταν και αναδείχτηκες πρωταθλητής Ελλάδας? Τα πράγματα τότε ήταν χειρότερα και οι γονείς φοβόντουσαν την πυγμαχία.Από την άλλη είχα και τον πατέρα μου που ήταν ποδοσφαιριστής και του άρεσε το ποδόσφαιρο και ήθελε να γίνω και εγώ ποδοσφαιριστής. Θα με κυνήγαγε για το μπόξ έτσι και αλλιώς, οπότε μου άρεσε να το κρατήσω καλύτερα για μένα και να κάνω περισσότερη προπόνηση καθώς δεν ήξερε και κανείς αυτό που έκανα και έτσι το απόλαυσα περισσότερο..
Πως ένιωσες όταν ο ελληνικός και διεθνής τύπος σε χαρακτήρισε ως τον μεγαλύτερο 'Ελληνα πυγμάχο? Όταν έχεις λιώσει και έχεις πεθάνει για κάτι που αγαπάς και σου αρέσει,καθώς και σε ανταμείβει αυτό που έχεις δώσει την ζωή σου,χαίρεσαι δεν πετάς στα σύννεφα γιατί το έχεις πληρώσει αυτό με αίμα και ιδρώτα αλλά είναι η ανταμοιβή.Δεν μπορώ να πώ ότι χαίρεσαι ιδιαίτερα , γιατί εσύ βάζεις σκοπό τον εαυτό σου να γυμναστεί αλλά και να γίνεσαι όλο και καλύτερος.Τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους.!
Ποιό έιναι το συναίσθημα να έχεις αγωνιστεί σε δύο Ολυμπιάδες? Στο Λος Άντζελες το 1984 και στης Βαρκελώνης το 1992.. Στην πρώτη Ολυμπιάδα το 1984 είχα πολύ καλή κλήρωση ενώ ήμουν και εγώ τότε πολύ καλά,αλλά λόγω της ηλικίας μιας και ήμουν 22 χρονών δεν έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό.Κάποια στιγμή μπορώ να πώ ότι δεν αγωνίστηκα όπως έπρεπε,μπορούσα να καταφέρω πολύ περισσότερα πράγματα και να σκεφτείς ότι το έχω μετανιώσει μετά απο 30 χρόνια.Εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε και πολύ γιατί είχαν γίνει διάφορα.Εγώ και ο Θανόπουλος ήταν να πάμε να μην πάμε,αλλά εγώ είχα περάσει τόσα πολλά ψυχολογικά τότε που λες και αυτό που κατάφερα καλό είναι ,εδώ θα μπορούσα να είχα πάρει μετάλλιο.
Δεύτερη θέση σε παγκόσμια κατάταξη και πρωταθλητής Ευρώπης στο ΚΙCK-BOXING..!Περιέγραψέ μας πώς το έζησες όλο αυτό..? Κοίτα και η δεύτερη θέση...δεν το περίμενα ομολογώ..Όταν κοιτάς κάποιους αγώνες για να παίξεις δεν σκέφτεσαι ούτε θέσεις,ούτε μετάλλια ούτε τίποτα.Η μόνη σου σκέψη είναι να παίξεις καλούς αγώνες, εμένα αυτό με ένοιαζε περισσότερο και όταν βέβαια παίζεις καλούς αγώνες και είσαι και ανταγωνιστικός ,όλα τα υπόλοιπα έρχονται μετά.Επίσης ήταν μια εποχή τότε που ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο Kick Boxing ,γιατί είχε άνθηση τότε αλλά τελικά η πυγμαχία με κέρδισε περισσότερο και μάλιστα θυμάμαι τον τελικό.Ο αντίπαλος ήταν Ρώσος ,σκοτωθήκαμε στο μπόξ γιατί και αυτός ήταν πυγμάχος και τελικά μόνο κλωτσιές δεν παίζαμε.Να σκεφτείς ότι και ο Ζαμπίδης από το μπόξ απογειώθηκε όπως και ο Νίκος Ασχιτής,ο Βασιλικός ,ο Κακαράκης ο Γιάννης ήρθανε στο μπόξ και μετά απογειωθήκανε στο kick boxing ενώ απο μωρά παιδιά κάνανε
kick boxing. H πυγμαχία για εμένα είναι ο βασιλιάς των μαχητικών αθλήμάτων.
Ποιά η αίσθηση να είσαι επί 14 ολόκληρα χρόνια πρωταθλητής στην Ελλάδα? Όταν έχεις χύσει αίμα και ιδρώτα όλα τα άλλα είναι αναμενόμενα.Εγώ σου λέω μάλιστα ότι στην Ελλάδα δεν χτύπαγα τους Έλληνες.Αν δείς αγώνες μου στο εξωτερικό θα πείς δεν είναι ο ίδιος πυγμάχος.Στην Ελλάδα όμως τους πρόσεχα όλους διότι μπορούσε ο οποιοσδήποτε να σταματήσει το μπόξ απο εμένα.Ακόμα δηλαδή το λένε , ότι ούτε στην Εθνική ούτε στο πρωτάθλημα θα χτύπαγα κάποιον.Τους Έλληνες τους πρόσεχα πάντα πάρα πολύ , αλλά στο εξωτερικό έβλεπες έναν άλλον Γιώργο.
Πως νιώθεις που έχεις αντιμετωπίσει κορυφαίους αθλητές της πυγμαχίας όπως ο Γιάνγκ, ο Μαύροβιτς και ο Σαβόν? Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους,τέτοια θηρία πολύ δύσκολα μπορείς να τσαντιστείς με κάποιους άλλους εδώ πέρα,δηλαδή έχεις αυτόματα ανεβάσει επίπεδο και τον πήχη οπότε λές τί να πώ και τί να κάνω και έτσι δεν ασχολείσαι.Για μένα είναι μεγάλη τιμή αλλά και χαρά.Να σου πώ μόνο, ότι μια φορά έβλεπα αγώνες στην Αμερική και έλεγα ρε παιδί μου ας μπορούσα να παίξω και εγώ εκεί και ας έβγαινα νοκ άουτ,αρκεί να μπορούσα να παίξω σε τέτοιους αγώνες.Στο τέλος έπαιξα με τον αντίπαλο που έβλεπα και θαύμαζα και τον πέταξα νοκ άουτ.
Αποκαλύπτουμε πως δεν έχεις δεχθεί ούτε μια φορά στην καριέρα σου χτύπημα νοκ άουτ..Τι έχεις να μας πείς για αυτό και για το πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο? Καθόλου δύσκολο.!Μπορείς να φάς μπουνιά και να πέσεις κάτω,στην πυγμαχία δηλαδή δεν είναι κάτι δύσκολο αυτό που κάνουν. Μπορεί να τον σκοτώνεις τον άλλον σε όλους τους γύρους και ξαφνικά στο τελευταίο λεπτό να φάς μια μπουνιά και να χάσεις..δεν είναι τίποτα το δύσκολο,ιδιαίτερα στους επαγγελματίες που το θεωρούν κάτι πολύ συνηθισμένο.
Πως αισθάνθηκες όταν προς τιμή σου το 2012 για όλα αυτά που έχεις κατορθώσει,ο Δήμος Περιστερίου ονόμασε το Ολυμπιακό στάδιο πυγμαχίας σε <<ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ>> στον μοναδικό εν ζωή πυγμάχο Έλληνα αθλητή? Το ότι είναι μεγάλη τιμή σίγουρα είναι,αλλά απο την άλλη όμως επειδή είσαι εν ζωή σε γεμίζουν ευθύνες αυτά τα πράγματα.Πάντα πρέπει να είσαι το πρότυπο και πρέπει πάντα να είσαι σωστός.Το θέμα όμως είναι και το τι άνθρωπος είσαι,μπορεί να υπερηφανεύεσαι και να φωνάζεις και μπορεί να είσαι ήρεμος και προσεκτικός, έχεις όμως την ευθύνη να παραμείνεις έτσι..
« ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΑΝ RING» , ένα συναρπαστικό παραμύθι για την πυγμαχία ,την φιλοσοφία του αθλήματος και την δύναμη της θέλησης? Αυτό το βιβλίο σημαίνει πάρα πολλά πράγματα για εμένα και είναι γραμμένο μέσα απο την ψυχή μου.Μου έχουνε στείλει μήνυμα πολλοί άνθρώποι που το έχουν διαβάσει, άλλος το χει σαν ευαγγέλιο και άλλος όπως το βλέπει απο την πλευρά του. Νομίζω πως είναι ένα πολύ καλό βιβλίο, καθώς το δίνω και σε φίλους μου και τους ρωτάω πολλές φορές την γνώμη τους,γιατί θέλω πάντα να μου λένε την πραγματική αλήθεια..Ένα θα σου πώ,μου έχει στείλει κάποιος μήνυμα στο facebook,ότι μια πρόταση του βιβλίου μου ήθελε να την κάνει τατουάζ στο σώμα του,όπως και ότι ένας άλλος πατέρας που είχε κάποια θέματα που τον ταλαιπορούσαν μέσα απο το βιβλίο βρήκε την γαλήνη του και την ηρεμία.Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι άτομα που δεν σχετίζονται με την πυγμαχία,έχουν βρεί τον εαυτό τους μέσα απο το βιβλίο αυτό διότι δεν εκφράζει μόνο την πυγμαχία αλλά είναι ένα βιβλίο ζωής ,φιλοσοφίας δύναμης θέλησης αλλά και ψυχολογίας πάνω απο όλα.Μακάρι να είχα την δύναμη να το έδινα δωρεάν σε όλα τα παιδάκια στα σχολεία και τους νέους.
Πως βλέπεις τα πράγματα πλέον σαν πρόεδρος επαγγελματικής πυγμαχίας? Πολύ καλά νιώθω,πλέον επίσημα θα διοργανώνονται αγώνες επαγγελματικής πυγμαχίας και όχι αυτοί που βαφτίζονται επαγγελματικοί από κάποιους.Επίσης θα γίνεται επαγγελματικό πρωτάθλημα πυγμαχίας το οποίο ξεκίνησα εγώ.Έχω πάρει την εκπροσώπηση από την EBU ,την κορυφαία ευρωπαική ομοσπονδία που η αλήθεια είναι ότι πολλοί έχουν προσπαθήσει στην Ελλάδα να την πάρουν αν και δεν τα κατάφεραν.Για εμένα ήταν το μόνο εύκολο να φέρω την επαγγελματική πυγμαχία,τα δύσκολα τα συνάντησα στην Ελλάδα ως συνήθως.
Εγκυμονεί κινδύνους η πυγμαχία ? Επικίνδυνο άθλημα δεν υπάρχει ,αλλά υπάρχουν επικίνδυνοι προπονητές.Εγώ δόξα τω Θεό τόσα χρόνια ασχολούμε και είμαι υγιέστατος,ξέρω ανθρώπους που παίζαν καθημερινά μπάσκετ η βόλλευ με σακατεμένα πόδια.Σημασία έχει το πόσο έχεις πιέσει έναν αθλητή και τι θές να κάνεις τον αθλητή..Σε αυτό βέβαια υπεύθυνος είναι ο προπονητής,διότι σε όλα τα αθλήματα πρέπει να έχεις δύναμη,αντοχή, φυσική κατάσταση και σιγά σιγά να προσπαθείς να μπείς στο άθλημα αυτό.Δεν χρειάζεται οι γονείς να πιέζουν τα παιδιά τους σε κάτι που θέλουν αυτοί πάνω στον αθλητισμό.Εμένα προσωπικά ο γιός μου που είναι 10 χρονών, θέλω να γίνει πυγμάχος γιατί τα πάει καλά,αλλά εκείνου του αρέσει το ποδόσφαιρο οπότε συμβιβάζομαι με αυτό που θέλει ο ίδιος.
Υπάρχει κάποιο άτομο που νιώθεις εσύ ότι θέλεις να ευχαριστήσεις ,για την βοήθεια του σε κάποιο απο τα επιτεύγματά σου και γενικότερα για όλα αυτά που έχεις ζήσει μέχρι τώρα? Ναι , υπάρχει και είναι πάντα δίπλα μου.Αυτή είναι η γυναίκα μου και δεν την αλλάζω με τίποτα.!
Ένα μήνυμά σου στους νέους που δεν ξέρουν πολλά για το άθλημα, αλλά είσαι ο κατάλληλος να τους ωθήσεις στο ασχοληθούνε.. Την πυγμαχία την ξεκίνησα το ΄94,τότε που τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα και οικονομικά.Ο κόσμος τότε είχε το τσιγαράκι του και το καφεδάκι του,αλλά τώρα λόγω της κρίσης τα πράγματα έχουν σκληρύνει και ο κόσμος έχει ανάγκη απο εκτόνωση.Η θέληση να βγάλει ο καθένας απο μέσα του πράγματα,ήταν όταν και ερχόταν και τα έβγαζε πάνω στον σάκο του μπόξ και χαλάρωνε.Δεν είναι τυχαίο ότι κάποια παιδιά σταματάγανε την ενασχόλησή τους με το άθλημα και ξαναερχόντουσαν αργότερα γιατί κάπου βρίσκανε δουλειά και έλεγαν δεν είμαστε το ίδιο,δεν μπορούμε να συνέλθουμε και αυτό γιατί τους έλειπε η πυγμαχία και η εκτόνωση.Ο αθλητισμός έχει χαλάσει στο ότι πλέον όλοι κοιτάνε τα λεφτά του αθλήματος και μετά το άθλημα που τους αρέσει.Εγώ παλιά περίμενα πως και πώς να κάνω προπόνηση και κάναμε αθλητισμό γιατί το αγαπούσαμε αυτό που κάναμε.
