Γεννημένος πριν περίπου τέσσερις δεκαετίες στην Κηπουπολη ως γυμνασιόπαιδο έδινε τις μπαλλες στον Κορωνιό και τον Τσαγκόπουλο στο κλουβί της Χωραφας. Με Φώσκολο και Μέντζο προπονητές.
Ένα καλοκαίρι πήγε μόνος του να γραφτεί στις ακαδημιες μπασκετ του Γ.Σ.Π αλλά τον έδιωξαν γιατί ήταν "μεγάλος"... Από την στιγμή εκείνη και περπατώντας από το «Α.Παπανδρεου» ως το σπίτι του, του μπήκε η ιδέα ότι κάποια στιγμή θα φτάσει σε αυτήν την θέση και δεν θα απογοητεύσει κανένα παιδί της γειτονιάς του.
Παρακολουθεί φανατικά τον Γ.Σ.Π και τον Ατρομητο και οργανώνεται στον στεγασμενο πλέον συνδεσμο στην συμβολή των οδών Τζουμαγιας και Μπιζανιου Ήταν ανάμεσα στα άτομα που κρατάνε τον σύνδεσμο ανοιχτό και δίπλα στις ομάδες της πόλης. Σε μια εποχή που δεν υπάρχει ίντερνετ γράφει χειρογραφες ανακοινώσεις τις οποίες στέλνει με φαξ στις εφημερίδες από ένα βιβλιοπωλείο στην Δεγλερη.
Σε ένα αφιέρωμα του περιοδικού Αctive στα τέλη του 90' όταν φτάνει η σειρά του να απαντήσει για τις φιλοδοξίες του για τον Γ.Σ.Π απαντά στον δημοσιογράφο «εμένα ονειρο μου είναι να σταματάω τα παιδιά στο περιστερι και όταν τα ρωτάω τι ομάδα είναι, να λένε Γ.Σ.Π και Ατρόμητος». Στα τέλη του 90' παίρνει το χρισμα από τον σύνδεσμο να τον εκπροσωπεί στις αρχαιρεσιες και τις γενικές συνελευσεις του Γ.Σ.Π. Μετά από λίγο αναλαμβάνει εφορος παιδοεφηβικου στον Αστέρα του οποίου είναι και ιδρυτικό μέλος.
Το 2001 δύο φίλοι του από το γηπεδακι της Φιλικών ο Π. Περιστέρης και ο Θ.Παπαδημας τον σπρώχνουν να αναλάβει το νέο τμήμα του Γ.Σ.Π που θα είναι και δίπλα από το σπίτι του. Το πόλο. Σχεδόν αυτόματα ο Πέτρος Μουγιάκος τον βάζει στο δ.συμβουλιο και του παραδίδει το πόλο εν λευκω.
Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι δεν χαιρόταν για τους τίτλους αλλά για τον σκοπό. Θα σου πει την ιστορία για τον τωρινό αρχηγό του πόλο που και αυτός ήθελε να ξεκινήσει "μεγάλος" αλλά ο Άκης του είχε δώσει την ευκαιρία που εκείνου δεν έδωσαν.
Κονταροχτυπήθηκε με την δημοτική αρχή για τον χώρο και την ώρα προπόνησης του πόλο από την πρώτη στιγμή αψηφώντας την γνωριμία του με τον Α. Παχατουριδη του οποίου μάλιστα αρνήθηκε πολλές φορές την εμπλοκή στην τοπική αυτοδιοίκηση γιατί δεν ήθελε να χαρακτηριστει ο Συλλογος.
Το 2008 και υπό την διαχείριση του το πόλο καταφέρνει να ανέβει με συνεχόμενες ανοδους και αήττητο στην Α2 και ο ίδιος συνεχίζει να εκλέγεται μέσα στα πρωτα ονόματα της διοίκησης. Παρόλο ότι θα μπορούσε να ζητήσει να ξαναασχοληθει με το μπάσκετ που τόσο του αρέσει συνεχίζει ως πιστός στρατιώτης στο πόλο μέχρι να παραιτηθεί το 2010 και αφού η ομαδα χάνει ουσιαστικά την άνοδο στην Α1 από ένα εκπροθεσμο και αντικανονικο γκολ.
Απο τότε και μετά παραμένει πιστός και στις δύο ομάδες και κατά καιρούς βρίσκεται με διακριτικοτητα πίσω από δράσεις που αφορούν Γ.Σ.Π, Ατρομητο αλλά και φιλάθλους. Απο την σημαία της δημοκρατίας του Περιστερίου και το πέταγμα φειγ βολάν που φωτοτυπεί στην δουλειά του μεχρι την προσωπική του έκθεση και αντιπαράθεση με άτομα που απασχολούν την επικαιρότητα των ομάδων μας.
Αν και έχει τιμηθεί δύο φορές από τον Γ.Σ.Περιστεριου για την προσφορά του ως παράγοντας πιο εύκολα θα τον δεις στο πέταλο (μαζί με τα αδέρφια του-οπως αποκαλεί τους Φενταγκίν) με συνδεσμιακο μπλουζάκι και καπνογονο στα χέρια, παρά στα v.i.p.
Γιατί στην γειτονιά μας τέτοιους χρειαζόμαστε. Απλούς ανιδιοτελεις στρατιώτες που αποτελούν υπόδειγμα αφοσίωσης και προσφοράς στις κορυφαίες ομάδες της πόλης μας. Που μπορεί να είναι αντισυμβατικοι και αιρετικοι μερικές φορές αλλά στο πετσί, στην καρδιά και το μυαλό τους έχουν χαραγμένο το Περιστέρι.
Και ένας από αυτούς από την κορυφή μέχρι τα νύχια είναι ο Άκης Λιγνός!
