Πάρα πολλά. Δεν ήταν απλά μπόρα, ήταν μια καταιγίδα. Ένας τεράστιος εσωτερικός πόλεμος ανάμεσα στη διοίκηση που ήθελε την συγχώνευση και στους φιλάθλους που δεν την ήθελαν.

Ένας πόλεμος χωρίς νικητές και νικημένους. Κανείς δεν πρέπει να νιώθει νικητής, κανείς δεν πρέπει να νιώθει ηττημένος. Απλά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι δρόμοι της διοίκησης και των φιλάθλων ήταν  διαφορετικοί και δεν μπορούσαν να διασταυρωθούν.

Λάθη έγιναν ένθεν κι ένθεν και τα ξέρουμε. Λάθη έγιναν και από εμάς. Λάθη κάνει κάθε ενεργός οργανισμός. Το θέμα πλέον είναι να πάει ο σύλλογος παρακάτω. Η ζωή  του δεν σταματάει εδώ, δεν χάθηκε δα και ο κόσμος που δεν θα συγχωνευτούμε με τον Φάρο. Ίσως, το έχουμε ξαναπεί, άμα το service να ήταν διαφορετικό και τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά.

Αυτό πάει πέρασε όμως….όπως πέρασε και η ανακοίνωση-δήλωση του Φίλιππου Κότση με την οποία κάποιος μπορεί να συμφωνήσει σε πολλά και να διαφωνήσει σε πάρα πολλά. Είναι αλήθεια πάντως ότι επουδενί δεν θέλουμε να χωρέσουμε στον ΓΣΠ τους Αιγαλιώτες, τους ΑΕΚτζήδες, τους Ολυμπιακούς, τους Πανιώνιους, τους Παναθηναϊκούς. Ναι, ζούμε κάτω από τον ίδιο ήλιο μαζί του, είμαστε Έλληνες, όλα τα καλά αλλά αυτό να το δεχθούμε δεν μπορούμε. Απαπαπα….

Τις επόμενες μέρες λοιπόν πρέπει να πρυτανεύσει η λογικής της σιωπής και των χαμηλών τόνων. Η σιωπή για λίγες μέρες θα είναι «χρυσός» μέχρι η ομάδα να έρθει πάλι στα ίσα της και να αποκαταστήσει τις ισορροπίες της. Και να κοιτάξει την επόμενη μέρα, στην οποία επόμενη μέρα πρέπει να είναι ο Φίλιππος Κότσης!.