Από τη μέρα που έφυγε (μαζί με τον Καραγκούνη) η Εθνική πήρε την κατιούσα. Συνέχισε την καριέρα του για λίγους μήνες στην Ινδία αφού προηγουμένως πληρώθηκε αδρά. Γύρισε στην Ελλάδα μίλησε με την ΑΕΚ και τελικά ήρθε στον Ατρόμητο. Ο αρχηγός της Εθνικής των 114 συμμετοχών φοράει αύριο το αστέρι στο ματς με την Καλλονή και όλα τα φώτα θα είναι στραμμένα πάνω του.

Μπορεί να μην ξεκινήσει από την αρχ του αγώνα  όμως είναι έτοιμος και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Στο μυαλό του Πίντο δεν είμαστε. Σημασία έχει ότι ο Κώστας Κατσουράνης έστω και στη δύση της καριέρας του έρχεται στον Ατρόμητο. Δεν τον πήραν δα και ολοκληρωτικά τα χρόνια. 35 χρόνων και μισό είναι. Και από την στιγμή που όνειρο του είναι να επιστρέψει στην Εθνική (τον Μάρτιο να το θυμηθείτε θα επιστρέψει) θα γίνει πάλι αρχηγός του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και θα παίζει στον Ατρόμητο. Τι το καλύτερο για τον Ατρόμητο και για το Περιστέρι να έχουν στις τάξεις του τον αρχηγό της Εθνικής Ομάδας.

Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως έχουμε φθάσει στο σημείο να απαξιώνουμε ακόμη και μια μετεγραφή τέτοιας εμβέλειας. Τι έχουμε πάθει πραγματικά δεν έχω καταλάβει. Ίσως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας να έχει γίνει αιτία για να προσπερνάμε ακόμη και τον ερχομό στο Περιστέρι ενός διεθνή ποδοσφαιριστή με μεγάλη καριέρα στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γήπεδα. Άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Κανονικά αύριο το γήπεδο πρέπει να είναι γεμάτο ή σχεδόν γεμάτο για να υποδεχθεί τον Κώστα Κατσουράνη. Κανονικά έτσι πρέπει να γίνει αλλά τέλος πάντων…Οι παλαιότεροι και οι ακόμη μεγαλύτεροι από μένα ενδεχομένως να με καταλαβαίνουν καλύτερα. Εμένα που βλέπω τον Ατρόμητο 30 χρόνια τώρα και κυριολεκτικά μαζί του τα «έχω δει όλα» περιποιεί τιμή που ο Κώστας Κατσουράνης θα φορέσει το αστέρι στο στήθος. Τίποτα άλλο. Καλή επιτυχία να έχει και να βοηθήσει την ομάδα να πετύχει τους στόχους της.