Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα μας «χαλάσει» ο Ηλίας Ζούρος, δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένας καταξιωμένος προπονητής που μπορεί να οδηγήσει το καράβι σε απάνεμα νερά, δεν σημαίνει ότι δεν θα είμαστε μαζί του, δεν σημαίνει ότι θα δεν του έχουμε εμπιστοσύνη.

Απλά έτυχε το μέτρο σύγκρισης να είναι πολύ άδικο για εκείνος, γιατί έχει απέναντι του στη ζυγαριά τον Αργύρη Πεδουλάκη. Τον Αργύρη για να το λέμε «σκέτα νέτα» που το Περιστέρι είναι το όνομα του πιο γνωστό από το επίθετό του. Είπαμε αυτό είναι άδικο για τον Ζούρο αλλά.....

Ο Αργύρης είναι για εμάς ,πιστεύω ότι εκφράζω ένα μεγάλο αριθμό περιστεριωτών τουλάχιστον της γενιάς του '80 και του ' 90, το «κάτι άλλο»! Δεν μπορούμε να τον βάλουμε στη ζυγαριά με κανέναν άλλον.

Προσωπικά ακόμη και με τον Άγγελο Κορωνιό μια άλλη μεγάλη μας δόξα που αγαπήσαμε και αγαπάμε. Οι δύο τους έχουν όμως μια διαφορά: Ο Αργύρης πήρε πρωταθλημα με τον Παναθηναϊκό, πήγε στο εξωτερικό αλλά ποτέ δεν μας ξέχασε. Ήταν πάντα κοντά στην ομάδα, την παρακολουθούσε, έδινε τις συμβουλές του... To ξέρετε ότι έκανε προπονήσεις στους Εφήβους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους έδινε συμβουλές;

Τέλος πάντων το θέμα μας  δεν είναι αυτό. Είναι άλλο. Είναι ό,τι ο Αργύρης φαντάζει ως την καλύτερη λύση γιατί έχει όλο το πακέτο που τον καθιστούν ιδανική επιλογή. Γιατί ο Αργύρης θα φέρει κόσμο στο γήπεδο για την πάρτη του, γιατί ο Αργύρης μπορεί να λειτουργήσει συσπειρωτικά, γιατί ο Αργυρης έχει τη νοοτροπία του νικητή και μπορεί να μπολιάσει όλο τον οργανισμό, γιατί ο Αργύρης είναι μέσα στους κορυφαίους Έλληνες προπονητής γιατί ο Αργύρης βρε αδελφέ είναι ο Αργύρης!

Το ξέρω όμως ότι δεν είναι «εύκολος», έχει τα δικά τους «θέλω» και τις δικές του αντιστάσεις που δεν μπορείς να τις κάμψεις αν πρώτα δεν τον πείσεις. Και μόνο όμως που η διοίκηση του ΓΣΠ το ξανασκέφθηκε και προσπαθεί να τον φέρει στην ομάδα της αξίζουν πολλά μπράβο!